منتظر میشوم  تا  شب  تاریک  شود ، طوریکه  هیچ  روشنایی  وجود  ندارد  و هویت  شب  نمایان  میشود0

کوچکترین  نوری  نبود 0

چشمان  من  زیر لایه  ضخیمی  از تار و پود  به  نور دانه های  کوچک  یاقوتی  که نخی از میان  دل  خود عبور داده  بودند ، خیره ماند0

نمیخواستم  چشمانم  را  ببندم 0 دوست  داشتم  به  این  نور نگاه  کنم  ؛ چه  لذتی  داشت  اینهمه  شفافیت  و درخشش  شبتابی  که  گویی  قبل  از من  به  رختخواب  خزیده  بود 0

نه  تنها  زیبا  بلکه  بی ریا ، مهربان  صادق  و پاک  بود 0

بگذار بگویم  این  سعادت  از کجا  نصیب من  شده  بود ؛

شبتاب  از کعبه خودش را  به  زوار میرساند ؛ و داخل سوغاتی ها  خود  را  جا میدهد0همینکه  من  به  دیدن  مسافر خانه  خدا  رفتم 0 به  من  عطایش  کردند 0 

 خوشحالم ، چه  نصیبی ! خوش  یمن  است ؛ فکر میکنم  نتوانم  زیبایی اش  را  تصویر کنم 0

در روز متواضع  کنار همه  تسبیح ها ؛ و شب  که  همه  خوابند از لاک  خود  بیرون  می آید 0 با  گویش زیبا  در کلام  پر معنا  قرب  را  بخشیدند  به ما  من  نیز سعادتمندم  تا  وقتیکه  نخوابیده ام

ازکتاب چند کلام حرف حساب