سه تن  ا زخوبان  یکتاپرست ،که با  لبخندشان ،مهربانی  ر ا  تفسیر می کردند، نصیب من  شدند0وقتی  ا ز در ایمان عملا ظاهر

شدند گویی  جلوه ای  از خدا  را  می دیدم0

به شدت به من ابراز علاقه  می کردند ، طوریکه  من  احیا می شدم  نه  ارضا0یکی  از آنها  شریفه نام  داشت ، و چقدر شریف بود 00

فقط  یک  نکته  را  نمی دانست  که  چرا  اینهمه  مرا  دوست  دارد ، و من  بی تفاوتم 0

و دیگری  شعله ؛ شعله ای  از محبت  افروخته  بود ، که گرمای محصولش ، دنیا  را  زینت  می بخشید  0با  اینکه  امیدش  را 

زنده  به  گور کرده  بودند ؛ اما  هنوز گرما داشت 0بی آنکه  بانکی در کار باشد ، او خود به حساب  محبت ؛ صمیمیت  واریز می

کرد 0 گویی  تمام  زیبایی ها را  چیده  بود ، تا به آن  بی قدر قدرنشناس  تقدیم  کند 0 و در مقابل عایدش  چه  بود ؟

ننگ  زمین ، مولد پستی ؛ پس از گرفتن  نیازش ، آنچنان  در را  محکم  بست  که  انگشتان  شعله  لای  در ماند ، طوریکه در در

 

هم  گره  خورد  و باز نشد 0 و بعد  که  معجزه  آفرین  التیام  یافت   ، با همان دست  میوه ای  را  بلند کرد  که  به  او بدهد ،

ناگهان  یادش  آمد  که  او  محبت  شعله را دوست  ندارد 0 شعله  میوه  را  خشکانید و نگه داشت ، با تصور اینکه روزگار درست 

می شود0سومی  سحر بود0 از رنگ  مقنعه اش  تا رنگ  چهره اش  که  از جنس  برگه  کاغذ  بود ، فاصله ای نبود 0 گویی  نشان 

 از میل  به  خدا گرایی  بود 0

چقدر خداوند  دوست داشتنی  است ، چونکه  تمام زیبایی ها  کار اوست ؛ حتی دادن  چشم  بصیرت0 برای  سحر که  ناخودآگاه 

مسبب  ارتباط  من  با خدا  بود ،

نوشتم :  طلوع  شمس ؛ تولد  شادی است  که  بعد از تاریکی  پر از یاس  و ترس  ، به  هستی امید می بخشد ؛ و این طلوع  نور ؛

آغاز شکوفایی  و حیات  روز است ؛ که  اینهمه  وجود پرمعنای خویش  را  از سحر می گیرد0حال  دانستی  که  چرا  سحر اینقدر

زیباست ؛ و زیبای  او  را به  تکلم  با  خدا  پیوند زده اند ؛ وقتی  انسان  بیدار  می شود  درک  می کند 0 سحر  را  نمی توان

ترجمه  کرد ؛ که شیرینی  خوابش  بی نظیر ؛ آنچنان  که  رها  کردنش  ناخوشایند ؛ و لذت  بیداریش ؛  فیض  عبادت  است ، و

حال  خوشی ، که  تنها  سحر خیزان  دانند  و بس

 

ازکتاب چند کلام حرف حساب