نامه ای ساده و صادق از عمق وجود برای  ساختن این  دنیا و نساختن تو شاهد  روز  محشر 

من همیشه احساسم را ابراز که نه ، بلکه انکار میکردم ، اما این بار چه جریانی اتفاق افتاد که معلوم شد این احساسات برای مخفی شدن خلق نشدند بماند ،

 از اینرو  منهم به دلیل عقیم نماندن اینهمه احساس بی نظیر ؛ واقعی و مقدس آنرا از عمق وجودم تقدیمت می کنم ، و در مقابل هیچ نمی خواهم0 تنها آرزویم اینست که : علاقه ام

 را باور کنی فقط همین و دیگر هیچ 0

 اعتراف به دوست داشتن برای من که ؛ همه عمر در انحصار غرور بوده و هستم ؛ کاری بس زجرآور است ، تردید نکن 0 پس فقط و فقط باورم کن ، و بعد حتی اگر خواستی میروم ،

 رفتنی بی بازگشت 0 اما طوری تصمیم بگیر که هیچ وقت پشیمان نشوی 0 چرا که در آن صورت ؛ دنیای هردویمان و مضاف بر آن آخرت خویش را تباه ساخته ای ، دلیلش هم شفاف

 است : این نوع دوست داشتن ، فقط یک بار اتفاق می افتد 0 هرگز فراموش نمی شود ، و در صورت نافرجامی ؛ زندگی را تا آخر عمر دست بیهودگی و پوچی می سپارد ، که خاطرات

 تلخ آنرا همراهی میکنند 0 شاید صحت و سقم آن مشکل باشد ، حق داری اعتماد نکنی ، اما با تعمق تفکر کن ، و با عدالت قضاوت 0 دقت و منطق را نیز زمینه ساز 0

 اثبات ، اعتقاد را تایید می کند 0

 از سمت من ؛ ستونی است از جنس اعتماد ، به هر چه خواستی صداقتم را محک بزن ، تصمیم نهایی این تقدیر دست توست0

 زندگی همانطور است که تو میخواهی

 آیا سهم زندگی اینست که چنین احساساتی دفن شوند ؟ و یا برای ترس از شکست ، هرگز بیدار نشوند

من می گویم : اعتماد کمرنگ شده و فاصله پررنگ

برای همین سراعیده اند : سوزنی از پیوند و نخی از پیمان بدهیم که بدوزم همه فاصله ها را با شوق 0که دگر یافت نشود ، فاصله ای در جهان

در اینجا تشخیص واقعیت ، تنها برگ برنده است

و این به اثبات رسیده که ورد زبان شده عاقلان نقط پرگار وجودند ولی عشق داند که در این دایره سرگردانند

احساسات با دوستت دارم خوب تعریف نشده اند ، از بس که بدل آن همه جا موجود است

هیچ واژه ای برای تقدس دوست داشتن کشف نشده ، گر چه واژه در حجم بینهایت باشد

برای خالی نبودن در سطح پایین و ابتدایی به دوست بگوییم : زیبا ترین تابلوی آفرینش ،

خدا را

 برای خلقتت می ستایم

از کتاب چند کلام حرف حساب