بلد نبود از 1 تا 5 بشمارد0 تا  اینکه  دید ، یک  نفر از دو نفر ؛  به  کلمه  سه  حرفی  عشق  ؛ عارض  شد  و همین ، او را  به کلمه چهار حرفی عاشق مبدل  کرد 0 پس از آن ، او  خود را  به  آب و آتش  زد  تا کلمه  پنچ  حرفی  معشوق  را  از آن  خود کند 0

اما دیگری بلد  بود  از 1 تا  5  را  براحتی ، به  5 ساله ای ،  به زبان  خارجه  یاد  دهد ؛ وقتی  خود 1ساله  بود 0 استعدادش  را شکوفا  کردند ، بابا  به  او آب  داد ؛ تا 30 سالگی خود را  نور چشمی  همه  ؛ میدانست و کرده  بود 0 با  شیفته  کردن  دیگران  ؛ خود  اوج  می گرفت و سپس گلهای عشقشان را پژمرده می کرد 0 تا اینکه  یکی از طعمه هایش ؛ چهره  درخشان  روزگار شد 0 آن  گلچین  نیک پرور از  آشنایی و وابستگی  خود  با این ابلیس محبت ستیز احساس نادانی  میکرد 0 اما تنها  کسی  هم ؛ که  میتوانست ، این  نور ندیده  را ؛ به خود آورد او بود 0 کمی بعد از اینکه سعی  کرد از قلب خود او را بیرون آورد ، هر چند به  پارگی و ماندن زخم  همیشگی  قلبش ؛ منجر می شد  0خطاب  به  او چنین  گفت : من  تصور می کردم  همتای  منی 0

اما  حال  فهمیدم ، تو تاوان بزرگترین  گناه  منی 0

من  هیچ کس  نیستم  که  به  تو  بستم 0 و همه کس  هستم  که  از تو رستم0

مدرک  بی درک ؛ به  درک  واصل  می شود 0

چرا  که  رشد کاریکاتوری ، فاقد  رشد  فکری  است0

که  عدم  را به اعدام  تعبیر می کند 0

شاید هم  بزرگی  سرش  معلول ؛ تعجب از مشاهده  علومی است ، که زیادتر از ظرف است  نه  از مغز پر او 0

که  اگر غیر از این  بود ، چند بعدی رشد  می کرد

 و دیگر علت ؛ اینکه : تهی از هوش  اجتماعی است که تجربه و خداگرایی را  ضروری نمی داند 0

خود را سلطان زمین می نامد و عکس العلمهای نتیجه کارهایش  را ، به  حسادت و پستی زمین  نسبت  می دهد 0 زمینی که  مادر ماست 0 به  ما  انواع  خوراک و مسکن  می دهد 0 زمینی که  جسد  ما  را  که ؛ کسی  حاضر به نگهداری اش  نیست ؛ در دل  خود  جا  می دهد 0 گاه  به زمین  فحش  می دهد 0 زمین  بزرگ  است ، ناراحت  نمی شود ، عادت  کرده 0

زمین با حیوانات هنگامی  که  برای  خوردن  علف سر را تا نزدیک او پایین  می آورند 0 نجوا گونه طوریکه  کسی صدای  آنها  را  نفهمد درددل  میکند 0

حیوانات هم از انسان  گله دارند 0 آنهایی  که  خوراک و پوشاک  انسان  را  تامین  می کنند ، لبانشان  را  به  گوش  زمین  نزدیک  میکنند 0

باورش  سخت نیست ،  گاهی زمین  چیزی  برای  خوردن  آنها  ندارد  و  آنها  ادای  خوردن  را  درمی آورند و لبانشان  را  میجنبانند 0

زمین  می گوید : من  با  وجود اینهمه  هیاهو که دردل  خویش و با  همنوعان  خود  دارم 0 بی آنکه  انسانها  را  دخیل  کنم ، مشکل  را در خود  ریخته و آرامش  خود را  نصیب  آنان  کرده ام 0 اما  آنها  تا  عصبانی  می شوند  هر چه  دستشان  می رسد ؛ بر من  می زنند 0 تا  جائیکه  وقتی  قصد  کشتن  همدیگر  را ؛ دارند ، بمب و موشک هایشان  را  بر سر من  می ریزند 0

حیوانات  می گویند : ما  را انسانها  نماد زشتی  تلقی  می کنند ، موقع  لذت  بردن از شیر و گوشت  ما  تغذیه  می کنند 0 با وجود ما بر پاهایشان حتی  راه  نمی روند در کوه و دشت های  ناهموار با  کتک  بارهایشان را  بر دوش  ما حمل می کنند 0 فرزندانشان  تا  بزرگ  شدن ؛ زنان  دربارداری ؛  عروس و سوارکاران در عروسی ، از تفریح  تا  مشکل با سوار بر گرده  ما0 بی آنکه  نیاز  به  ماشین  داشته  باشند ؛ یا  متحمل هزینه ای شوند0  آنگاه  قدردانیشان  اینگونه  است : موقع  فحش  دادن ، اسامی  ما را  بر روی  یکدیگر می گذارند  ..........  مثل بز  ...... فلانی خر ........ چرا اینقدرگاوی .......یابو ........

ما  که  انتظار نداریم  آنها  بعد  از بهره گیریشان ، بر ما  بوسه  زنند 0 تنها  می گوییم : به  شکرانه خلقتی  که  ما را ؛ قربانی وجودشان  کرده 0 آنطور که  با  کشتن  ما ، لذت  خوردن و نیاز پوشیدن آنها رفع  می شود ، لبخند  بزنند  - راضی  باشند - و از صاحب این  مواهب ؛ که  ما  را ؛ برای راحتی شان خلق  کرده ؛ شکرگذاری  کنند0 حیوانات و زمین ؛ از ناسپاسی ، ناراحتند  که  ساکتند

ازکتاب چندکلام حرف حساب